Op zoek naar een hulpmiddelen tegen de pijn die ons weerhoudt van lichamelijke inspanning, botsten we op het artikel ‘Palmitoylethanolamide and stearoylethanolamide levels in the interstitium of the trapezius muscle of women with chronic widespread pain and chronic neck-shoulder pain correlate with pain intensity and sensitivity’ (Pain 154 (2013): 1649-58) van een Zweedse onderzoek-groep.
“Chronische wijdverspreide pijn (CWP) is een complexe aandoening gekenmerkt door centrale hyper-exiteerbaarheid en veranderde dalende nociceptie-controle. Er wordt echter gesuggereerd dat nociceptieve input van diepe weefsels een belangrijke drive is. N-Acylethanolaminen (NAE) zijn endogene lipide mediatoren betrokken bij de regulering van ontsteking en pijn. Eerder hebben we verhoogde niveaus van de 2 NAE – het peroxisoom-proliferator geaktiveerde receptor type-α ligand N-palmitoylethanolamine (PEA) en N-stearoylethanolamine (SEA) – bij chronische nek-/schouder-pijn (CNSP) gemeld. In de huidige studie werden de niveaus van PEA en SEA bij vrouwen met CWP (n = 18), CNSP (n = 34) en gezonde controles (n = 24 ) onderzocht. […] Er werd microdialyse-dialysaat van de trapezius afgenomen voor en na een repetitieve lage-kracht oefening en via massa-spectrometrie geanalyseerd. De waarden van PEA en SEA waren significant hoger na de inspanning bij CNSP ten opzichte van CWP, en zowel pre – en post-inspanning in vergelijking met controles. Niveaus van zowel NAE daalde aanzienlijk pre – tot post- oefening in CWP. Er waren inter-correlaties tussen aspecten van pijn-intensiteit en gevoeligheid op het niveau van de 2 NAE bij CWP en CNSP . Dit is de eerste studie waaruit blijkt dat CNSP en CWP verschillen wat betreft NAE na lage-kracht inspanning die pijn veroorzaakt. Verhogingen van de pijn-intensiteit ten gevolge lage-kracht inspanning bleken geassocieerd met lage niveaus van PEA en SEA bij CNSP en CWP. Deze resultaten geven aan dat PEA en SEA anti-nociceptieve rollen spelen bij mensen.”
Zoals geweten vertonen patiënten met M.E.(cvs) en fibromyalgie (vooral na inspanning) langer en meer spierpijn. PEA wordt door het lichaam zelf aangemaakt: het heeft fysiologische funkties bij de homeostase en bindt op een aantal receptoren, zoals de TRPV1 receptor (geaktiveerd door een diversiteit aan stimuli, inclusief hitte, zuur, lipiden, enz.) en de peroxisoom proliferator geaktiveerde receptoren (PPAR; groep van receptor-eiwitten in de kern die als transcriptie-factoren de expressie van bepaalde genen reguleren) en werkt daardoor waarschijnlijk pijnstillend en anti-inflammatoir.
Er zijn dan wel anecdotische meldingen van pijn-verlichting door toediening van palmitoylethanolamide-supplement (PeaPure tabletten of Normast sublinguaal) bij chronische idiopatische axonale polyneuropathie (CIAP): “Het neemt in het algemeen de pijn voor een groot deel weg, zonder bijwerkingen.”. Dit is echter niet wetenschappelijk onderzocht; zeker niet bij M.E.(cvs).
Wat wel gepubliceerd werd:
PEA oefent anti-nociceptieve effekten uit in meerdere dier-modellen (LoVerme J et al. Rapid broad-spectrum analgesia through activation of peroxisome proliferator activated receptor-α. Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics (2006) 319: 1051-1061), voorkomt neurotoxiciteit en neurodegeneratie, en inhibeert perifere inflammatie en mest-cel degranulatie. Endogeen en exogeen PEA kan de macrofaag-respons moduleren (Solorzano C et al. Selective N-acylethanolamine hydrolyzing acid amidase inhibition reveals a key role for endogenous palmitoylethanolamide in inflammation. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (2009) 106: 20966-971).
De anti-infammatoire effekten van PEA bleken geassocieerd met peroxisoom proliferator geaktiveerde receptor (PPAR) -α aktivatie (LoVerme J et al. The nuclear receptor peroxisome proliferator activated receptor-α mediates the anti-inflammatory actions of palmitoylethanolamide. Molecular Pharmacology (2005) 67: 15-19), een nucleaire receptor die fundamenteel is bij de controle van inflammatoire responsen en tot expressie komt in verscheidene cellen van het immuunsysteem.
Wij raden niemand aan PEA onoordeelkundig, zonder toezicht van eer arts in te nemen maar gezien onderstaand artikel, willen wij onderzoekers toch aanmanen te bekijken in hoeverre palmitoylethanolamide een hulpmiddel tegen de (chronische) pijn (en inflammatie) kan zijn bij M.E.(cvs).
————————-
Inflammopharmacology [November 2013; pre-print]
Palmitoylethanolamide, a naturally occurring disease-modifying agent in neuropathic pain
Skaper SD, Facci L, Fusco M, Della Valle MF, Zusso M, Costa B, Giusti P
Department of Pharmaceutical and Pharmacological Sciences, University of Padua, Italy
[…] Van alle types chronische pijn, steekt neuropathische pijn boven alle ander uit: dit is pijn voortkomend uit schade of ziekte van het somato-sensorisch zenuwstelsel [dat de zintuigelijke informatie komende van het lichaam-oppervlak en diepere weefsels (spieren, pezen en gewrichten ontvangt/verwerkt], en deze blijft grotendeels onbehandelbaar. Met weinig beschikbare behandel-opties, vertegenwoordigt neuropathische pijn een domein met significante en steeds meer onvervulde medische noden. De behandeling voor perifere neuropathische pijn tot nu toe omvat meerdere klassen van medicijnen: opioïden, gabapentinoïden [gabapentine = anti-epileptisch medicijn dat veel gebruikt wordt voor de behandeling van neuropathische pijn], antidepressiva, anti-epileptische medicijnen, lokale anaesthetica en capsaicine [aktiveert sensorische zenuw-vezels die dan neuropeptiden zoals bv. substantie-P afgeven]. Niettemin heeft dit slechts bij de helft van de patiënten gedeeltelijke verlichting. Dit overzicht bespreekt een nieuwe benadering van de beheersing van neuropathische pijn, gebaseerd op kennis over de rol van glia- en mest-cellen bij pijn en neuro-inflammatie; de aangeboren mechanismen van het lichaam om cellulaire homeostase te behouden bij confrontatie met externe stressoren die bv. inflammatie uitlokken. De ontdekking dat palmitoylethanolamide, een lid van de N-acylethanolamine familie - dat op aanvraag wordt aangemaakt door de lipiden-‘bilayer’ [dubbele laag lipide-molekulen die het celmembraan vormen] – is in staat anti-allodynische [allodynia = pijn ervaren bij een gewoonlijk niet-pijnlijke prikkel] en anti-hyperalgetische effekten uit te oefenen via downmodulering van microgliale en mest-cel aktiviteit; en heeft geleid tot de toepassing van dit vetzuur-amide in meerdere klinische studies over neuropathische pijn, met voordelige uitkomsten en zonder indicatie van nadelige effekten bij farmacologische dosissen. Te samen genomen geven de bevindingen aan dat palmitoylethanolamide verdient verder te worden onderzocht als een ziekte-modificerend agens voor het controleren van inflammatoire responsen en gerelateerde chronische en neuropathische pijn.
